Isu Penderaan Kanak-kanak

Isu penderaan kanak-kanak

Penderaan kanak-kanak bermaksud dera ataupun satu perbuatan zalim yang dilakukan terhadap golongan kanak-kanak dan biasanya ditakrifkan kepada mereka yang berusia kurang daripada 18 tahun.  Penderaan kanak-kanak boleh merujuk kepada penderaan secara fizikal, seksual, emosional dan pengabaian kanak-kanak.  Terdapat pelbagai jenis penderaan kanak-kanak yang saling berkait telah dilihat oleh para penkaji penderaan kanak-kanak. 

            Ibu bapa yang mempunyai sejarah hitam pada masa kecil yang merupakan salah satu faktor mengakibatkan penderaan kanak-kanak berlaku.  Kajian telah menunjukkan bahawa penderaan kanak-kanak sering dilakukan oleh orang yang pernah menjadi mangsa penderaan semasa mereka masih kecil lagi dan ibu bapa telah beranggapan bahawa anak mereka patut mengalami kesakitan dan penderitaan yang pernah dialami oleh mereka.  Selain itu, ibu bapa yang berpendapat mereka dapat memuaskan diri dari segi psikologi apabila mendera anak-anak mereka juga merupakan faktor mengakibatkan masalah itu berlaku. 

            Faktor yang paling utama yang mengakibatkan masalah penderaan kanak-kanak ini berlaku adalah kekurangan pendidikan agama dan moral di kalangan ibu bapa.  Ilmu ini amat penting di dalam sesebuah rumah tangga kerana ia dapat memberi panduan yang baik dalam menguruskan keluarga.  Untuk penganut Islam,  mereka akan berlandaskan kepada al-Quran dan al-Sunnah akan dapat mengatasi masalah yang berlaku.  Terdapat kebanyakan ibu bapa yang ada memperoleh pendidikan agama dan moral tetapi mereka tidak mengamalkan ajaran agama mereka yang telah menyebabkan keimanan ibu bapa menjadi tidak utuh akibat daripada penghayatan agama yang tidak kuat.

         Terdapat beberapa kajian menunjukkan adanya hubungan antara persekitaran rumah kediaman dengan penderaan kanak-kanak.  Data kajian ini telah menunjukkan 54 peratus daripada keluarga mangsa penderaan tinggal di rumah setinggan.  Separuh kes penderaan kanak-kanak yang berasal dari kawasan setinggan dan rumah panjang di sekitar Petaling Jaya telah merujuk di Hospital Universiti.  Mereka yang menghadapi penderaan kanak-kanak yang tinggal di rumah teres dua tingkat  mempunyai 24.1 peratus, rumah teres satu 12.1 peratus dan rumah pangsa 9.1 peratus.  Keadaan rumah yang tidak selesa boleh mempengaruhi emosi ibu bapa atau penjaga.  Rosario et al. (1983) juga berpendapat ibu bapa yang mendera kanak-kanak biasanya didapati mempunyai keadaan rumah yang tidak selesa untuk tinggal.

         Kesan penderaan kanak-kanak terhadap mereka yang didera adalah mereka akan membesar menjadi anggota masyarakat yang kurang keyankinan dan mempunyai harga diri yang rendah akibat kesan dipukul secara berterusan dalam suatu tempoh masa yang panjang.  Kanak-kanak yang telah menyimpan dendam dan memendamkan perasaan mereka sehingga menyebabkan mereka berkelakuan luar biasa seperti terlibat dalam kegiatan jenayah dan melakukan perkara-perkara yang boleh menjerumuskan mereka ke lembah kemusnahan.

       Traumatik seksualisme merupakan kesan psikologi dan merujuk kepada proses seksualiti kanak-kanak seperti perasaan dan pandangan mereka terhadap seks yang dibentuk dalam keadaan yang tidak sempurna.  Menurut James dan Meyerding, 1971, mereka juga mempunyai masalah dalam perhubungan seks seperti benci kepada aktiviti seks ataupun melibatkan diri dalam kegiatan pelacuran sebagai tindak balas terhadap pengeksploitasian diri mereka sebagai objek seks.

      Untuk mengatasi masalah ini,  beberapa undang-undang baru seperti Akta Perlindungan Kanak-Kanak 1991 dan Akta Keganasan Keluarga telah diperkenalkan oleh kerajaan melalui Kementerian Perpaduan Negara dan Pembangunan Masyarakat dan diluluskan oleh Parlimen pada 6 Julai 1994.  Undang-undang ini membolehkan tindakan diambil terhadap setiap ahli keluarga atau sesiapa sahaja yang mendera kanak-kanak dan juga memberi perlindungan kepada mereka yang menjadi mangsa dera.

      Pendekatan kaunseling dapat menyelesaikan masalah masih belum merebak dan menyeluruh di negara kita.  Guru-guru haruslah diberikan bimbingan dan latihan oleh kerajaan untuk mengenal pasti kanak-kanak yang bermasalah.  Pengenalan kaunseling di sekolah boleh dijadikan langkah yang paling awal untuk mengenal pasti dan menyediakan tempat untuk kanak-kanak yang pernah didera untuk mengadu.

     Secara keseluruhannya, masalah penderaan dan pengabaian kanak-kanak merupakan suatu bentuk penyakit sosial yang terdapat di seluruh dunia dan masalah ini adalah kompleks dan memerlukan kerjasama daripada semua pihak untuk membendung jenayah ini.  Setiap negara mempunyai pendekatan berlainan dalam menangani masalah penderaan mengikut konteks budaya dan sosial masing-masing dan kaedah-kaedah yang didapati berkesa di negara lain boleh diserap dan disesuaikan di negara kita untuk dijadikan sebahagian cara untuk mengatasi masalah penderaan kanak-kanak.